XVIII. Święto Świętych Aniołów Stróżów

Wiele mam do zawdzięczenia swojemu Aniołowi Stróżowi, naprawdę wiele. Kiedyś opowiadałam o wielokrotnie udzielonej mi przez Niego pomocy swojemu bratankowi, a on spytał:
– Ciociu, tak ciekawie opowiadasz, dlaczego nie napiszesz o tym książki?...
– Świetny pomysł, napiszę – obiecałam. I postaram się dotrzymać słowa w najbliższej przyszłości. Może dzięki temu dzieci zaczną doceniać Anioły...
A póki co – ponieważ dziś jest święto wszystkich kochanych Świętych Aniołów Stróżów – więc zastanawiam się:

Jak tu napisać wiersz o Aniołach,
gdy niewiara szaleje wokół?...
Nie wystarczy wymienić blasku Ich odcieni,
dodać Bożego Majestatu do kroków...

Pędzlem tak szybko można pokazać
postać anielską, o jakiej się marzy...
Chociaż Anioły miewają kolory,
to jednak wcale nie mają twarzy...

Sercem jest łatwiej Anioły pojąć:
oddzielić z materii, wyłonić z półmroku.
Bo chociaż Anioły są niewidzialne,
są pełne barw cudnych, Boskiego uroku...

Oddanie zrozumieć pomoże jedynie
ufność, co modlitwą rozbrzmiewa...
Dodaje żaru do skrzydeł Ich czaru,
wiarą w duszy cierpiącej dojrzewa...

Rozstajność dróg odkryć nie jest tak
łatwo, gdy grzech sumienie zakrywa –
tu tylko pomoże działanie Boże,
pokuta, co duszy życzliwa...

Lecz aby prawdziwie zrozumieć Anioły,
rozpoznać Ich zamiary – potrzeba miłości,
co resztkom wrogości dodać radzi
wybaczenie do wiary...